Over het al dan niet stellen van vragen bij een channelingsafspraak.
Ik zie ze binnen komen de lijstjes. Soms kleine al dan niet verfrommelde papiertjes met één, twee, drie vraagjes op. Het kunnen ook grote vragen zijn, diepe levensvragen of vragen over een groot levensaspect. Er zijn de lange vragenlijsten, afpuntlijsten tot soms wel vijfentwintig vragen. Naderhand hoor ik dan wel eens een teleurgestelde zucht: nu heb ik mijn laatste drie vragen niet kunnen stellen… Dank u voor de tweeëntwintig wél beantwoorde vragen denk ik dan wel eens. Overigens word ik niet verondersteld te denken. Ik behoor volledig ontvankelijk en zonder enig oordeel te zijn. En natuurlijk wou ik ook dat die laatste drie vragen toch nog aan bod konden komen; voel ik mij daar ergens ‘deep down’ wat schuldig om. Er zijn ook de ‘ik zit met situaties’-vragenlijsten. Mensen die uitgebreid hun situaties hebben opgeschreven om aan hierboven uit te leggen wat het probleem precies is. Zodat nu eindelijk de oplossing eens kan komen. Zij brengen bladzijden lang met zich mee. En, in moderne tijden, zijn er natuurlijk ook zij die in een paar kernwoorden hun vragen hebben opgeslagen op hun draagbare telefoon. (En mag ik dan meteen ook met die telefoon betalen? Liever niet, want dan vliegt het doel van mijn goede-doel-potteke te vaak voorbij. En geloof me, ik heb een heel goed doel voor die af en toe drie euro.) Ieder anders, ieder de eigen stijl. En dus ook een andere benadering…
Want er bestaat nog een aparte soort. Zij die nooit vragen hebben. Toegegeven, soms komt iemand voor een allereerste keer met een behoorlijke dosis scepsis en houdt de mond vast gesloten om te testen of er wel iets zinvols uit zo’n channeling zal komen als ze mij op voorhand niet hebben ingelicht. Maar er zijn er ook die al jaren komen. Bewust gericht op de ont-moet-ing met een supramentaal wezen. Daar zitten natuurlijk mensen bij wiens leven als een mooie puzzel in elkaar valt. En die helemaal passen in het piramide-van-Maslow verhaal. Zij hebben een dak boven hun hoofd dat echt als thuis voelt, staan niet op het punt hun werk te verliezen, hebben een fijne partner en een hecht gezin, voelen zich van betekenis in de maatschappij, beschikken over een hoge dosis zelfkennis en kennen de hen omringenden,… Kortom, zij kunnen zich makkelijk overgeven aan dat topje spiritualiteit boven aan de piramide. Zij zoeken geen troost, weinig erkenning of specifieke aanmoediging. En krijgen te horen wat ze meestal ergens al wel wisten en genieten dan van de synchroniciteit tussen het gezegde en het reeds deels zelf beleefde. Zij nemen een eenheidsbad, innig omhuld door de hogere intelligentie die hen heelt tot in de ruimten tussen hun cellen. Zij stellen geen bijvragen, zij reageren enkel. Uiten hun gevoel, delen wat in hen leeft. Of worden immens stil… Maar er zijn ook mensen onder hen die de piramide van Maslow totaal in elkaar doen stuiken. Zij malen niet om de antwoorden en oplossingen voor hun problemen. Al leven zij overduidelijk in de grootste chaos. Zij geloven net dat hun contact met het hogere als een lichtstraal doorheen de top alle lagen daaronder wel mee zal ver-lichten. Zij gaan in diepe overgave aan wat zich aandient. Onbevangen, bijna als met de onschuld van een kind de ontmoeting verwelkomend. Iemand zei eens: ‘Ik kom naar hier als met het verlangen een goede vriendin terug te zien. Dan zit ik ook de avond ervoor of nog snel snel in de auto mijn vragen niet te bedenken die ik haar allemaal wil voorleggen. Ik laat het gewoon gebeuren en geloof in het liefdesveld dat mij op dat moment omringt.’ Het zijn de diepst ontroerende ontmoetingen die ook tussen medium en cliënt de kracht van dat liefdesveld laten doorwerken. Het zijn de channelings die nooit vermoeiend kunnen zijn. Stiltes worden niet meteen opgevuld door de volgende vraag of gebruikt om te bedenken of snel te lezen wat die volgende vraag zou moeten zijn. Stiltes creëren verbondenheid, helpen integreren, verruimen de aura, verdiepen de beleving en geven lucht aan het geheel. In de stilte hoor ik hen zuchten, die vraagloze mensen. Het zijn goede zuchten, vol vruchtbaarheid. Zij komen binnen met lege handen. Zij gaan buiten met de hoorn des overvloeds…
Is dit een pleidooi om zonder vragen naar een channeling te gaan? Neen hoor, dan heb je mijn lijstje nog niet gezien ! En vragen worden ook door ‘hierboven’ gestimuleerd: durf je vraag te stellen, durf ze te specifiëren, kom bij wat je zelf precies bedoelt… Ook dat hoort bij het proces. Er zijn zoveel mooie, bijzondere of herkenbare, menselijke vragen. Over zichzelf tot over het welzijn van heel de wereld… Dit schrijven is eenvoudig een geruststelling voor zij die lichtelijk oververhit binnen komen waaien, in de stoel ploffen en meteen zeggen: ‘Sorry hoor, maar ik heb niet veel vragen.’