.Dit zou een manifest kunnen heten.
Ware het niet dat het net gaat om je eigen reis te beleven.
Er is geen ‘zoals het hoort’ meer. Net dat maakt de huidige wereld zo chaotisch.
En roept zovelen op tot hun spirituele reis.
Wij vormen eenvoudig een doorgangspoort naar eigen reislijnen.
Via het als het ware herinneren van de gemeenschappelijke ‘songlines’: onze ‘authentieke’ collectieve blauwdruk.
En van daaruit de eigen nieuwe lijnen creëren al zingend, dansend, vliegend, glijdend landend in een alsmaar verfijnder lijnenspel, een alsmaar subtieler weefsel, een alsmaar transparanter en kleurrijker invullen van de kosmische en aardse ‘ruimte’.

​

Wij zijn ruimtevaarders, tijdsreizigers, poortopeners, boodschappers, alchemisten, genezers, verbinders.
Wij komen van de sterren en keren ernaar terug.
Wij landen in 3D, 4D, 5D, vliegen nog ruimer weer op en landen cirkelgewijs weer met nieuwe ervaringen en informatie. Daarbij de Aarde rakelings passerend.
Nieuwe imprints toevoegend, oude herkennend. Zo geven we iets een wending of een kwinkslag.

 

Voor onze ‘rit tussen de sterren’ tanken en danken wij onze brandstof bij elkaar en aan multi-dimensionale contacten.
Onze reizen zijn een opdracht én een privilege, een goddelijk geschenk.
Een levengevend eindeloos spiralend bewegen in het hier en nu, verleden en toekomst tegelijk.
Ons brein plooit zich helemaal open voor een veel ruimer en ander tijd-ruimteperspectief en we worden met z’n allen binnenstebuiten gekeerd om het leven te ervaren als een hologram.
Het lichaam ver-licht zich via ons alsmaar fijner trillingsveld en wij ontdekken het als ons waarlijk voertuig dat ooit elk ander voertuig overbodig maakt.
Denk anders. Voel levend. Maak tastbaar wat in voorvorm reeds bestaat.
En doe dat elke dag weer. Wij trainen onszelf.
Wij gaan immers voor een heldere vorm, uitgepuurd, de Homo Luminus of de Nieuwe Lichtmens.

 

En dat alles doen wij samen !!!
De ‘fundamentele eenzaamheid van de mens’ is een afgescheiden en afhankelijk makend idee. Het goddelijke kent enkel een liefdesveld en is a priori verbonden.
Natuurlijk doet ieder het ‘zelf’ als mens. Maar wel in voldoende verbinding met ruimere begeleiders. Doen en ontvankelijkheid gaat samen: zonnevlecht én hart.
Onze begeleiders geven ons kracht in momenten van (schijnbare) diepe eenzaamheid of onmacht. Zij helpen ons weer rechten.

 

Want rechten is nodig. Zodat een hoger en breder perspectief ontstaat.
We alle on-zin kunnen laten gaan. Ons focussen op wat ons waarlijk nieuws brengt en uit waarden bestaat die respectvol verbindend werken in de hoogste transparantie.
Behendig navigeren tussen de chaos door, regenboogstrepen achterlatend als de staart van een komeet.
Het leven ademen in haar sacraal gegeven: hemels, speels, to-the-point, wijds, inwijdend bad na bad na bad. Spetterend nieuwe adem happen, oprijzen als Aphrodite zelf uit het zeeschuim, lachen naar het Licht.