Of ik ervan geniet? Even blijf ik stil terwijl ik in de keuken van het weekendhuis met de groenten bezig ben. Aan groenten snijden is niets bijzonders, maar op een weekend vormt het deel van het grotere geheel. Door het venster van de keuken zie ik de krijgers geblinddoekt hun weg zoeken. Ik laat het werk liggen en kijk gefascineerd toe. De intentie waarmee ze bezig zijn, is mooi. In een volgende oefening gooien ze met een stok naar elkaar. Het is genieten om het hen te zien doen, eerst voorzichtig en soms aarzelend maar naarmate het vertrouwen groeit, wordt de stok met meer overgave gegooid en behendiger opgevangen.
Het is fijn om in deze energie te werken. Af en toe komt er iemand langs in de keuken, om een koffie te maken, voor wat kruiden of een beetje zout om iets mee te beschermen en zuiveren, of misschien gewoon uit nieuwsgierigheid naar wat er straks op tafel zal staan. Ondertussen staan de potten op het vuur. De smaak moet goed zitten, dus kruiden en proeven we. Nog een paar keer draaien aan de pepermolen en nog een kleurig ingrediënt aan de salade toevoegen. Tenslotte afwerken met een grote geut liefde en opdienen in mooie kommen.
We kunnen de tafel buiten dekken. Zelf heb ik eigenlijk geen honger meer na al dat proeven, maar iedereen met smaak te zien eten doet deugd en is als eten en drinken voor de kok. De goed gevulde is de welgezinde!
Krijgers, je hebt ze in alle maten en soorten. Ik neem het wapen van de keukenkrijger en snijd de watermeloen voor het vieruurtje.