BELEVING VAN DE SPANJEREIS 2025

Stond het tweede jaar van onze priesteressenopleiding in het teken van de zon, zo ook onze tweede Spanjereis.

Onze fijne landingsplek, Cortijo de Cabrilla, voelde vertrouwd aan. Hoe heerlijk was het om hier opnieuw en talrijker samen te komen, jammer genoeg zonder zwembad deze keer, omwille van hevige regenval eerder deze lente, en zonder de zee te zien waar we vorig jaar zo van genoten. Een frisse duik in het stuwmeer van El Conde de Guadalhorce en het aanschouwen van de flamingolagune La Fuente de Piedra boden troost.

Het programma van lessen en uitstapjes was zo mogelijk nog gevulder en intenser dan de editie van 2024. Dit jaar verkenden we het bergachtige hinterland ten noordwesten van Málaga. En leerden er labyrint lopen en het bouwen van de bijen, vliegen in formatie in de Akaija-beweging zoals de Andarians en de Ashtarvloot, vrij zijn en toch onlosmakelijk sterk verbonden net als de flamingo’s. We kregen onderricht in de kracht van jaguar, zijn integere leiderschap en waardigheid, in de vreugdevolle verklankingen van dolfijnen en walvissen die ons dichter bij de oeroude coderingen in het water brengen, in de verschillende taken en rollen van priesteressen uit culturen overal ter wereld, vroeger en nu.

Maar wie zon zegt, zegt ook schaduw. Het oude afleggen, steeds sneller door de pijn heen vliegen, niet om die te ontvluchten, maar om niet langer gevangen te zijn, is een lang leerproces. Of we nu mediteerden in Comares, een dorpje als adelaarsnest hoog op een bergtop waar de lading van het verleden bijna tastbaar aanwezig is, half ondergronds in de indrukwekkende dolmens van Menga en Viera of tussen de dramatische rotsformaties van El Torcal, het oude gaf zich niet gewonnen zonder slag of stoot.

Deze uitzuiveringen, dit aanscherpen van zintuigen en hoger bewustzijn en dit opbouwen van kennis en kracht dienden evenwel om tot de kerntaak van onze reis, onze opleiding te komen:

Het her-inneren van de codes van Lemuria en onze eigen code diep binnenin. Eenmaal geactiveerd door onze hervonden speciale kracht beschermen de codes ons. Ze brengen ons in beweging om ons zo te bevrijden. Want dat is het priesteressenschap in essentie: een pad van bevrijding, voor ieder persoonlijk, maar ook in groep, via de groep. Het gezamenlijke vormt net de draagkracht. Zo bouwen we liefdevol aan onze Tempel als thuishaven. We vinden er bescherming, veiligheid en harmonie zodat we in overgave kunnen uitvliegen om onze missie vorm te geven in de wereld.

Deze tweede Spanjereis voelde als een goddelijk geschenk, een privilege ook om zo kundig gegidst te worden naar wondermooie krachtplekken en door de dimensies heen naar authentieke wijsheid. Evengoed is het een opdracht.

Al declameerden we fier onze missie in de zonnetempel van Bobastro, legden we onze gelofte af in vol ornaat, getooid met onze code en nieuwe priesteressennaam, NU begint het pas.

Ik ben erg benieuwd naar wat we met z’n allen zullen neerzetten. Ieder van ons met eigen unieke talenten en een hoogstpersoonlijk pad.Maar altijd gedragen door de kracht van samen, de kracht van ons Verbond.